ေလးေတြကိုပါ စာသင္ေပးဘို႔ ဦးပဥၥင္းတခ်ဳိ႕ကို တာ၀န္ေပးထားတယ္။
ဆရာေတာ္ႀကီးဟာ အသက္ ၇၀ ေက်ာ္ၿပီး အလြန္တည္ၿငိမ္တယ္၊ ဣေႁႏၵလဲႀကီးတယ္၊ စည္းကမ္းလဲႀကီးတယ္။ ပရိယ
တၱိကိုလဲ ေပါက္ေျမာက္ေအာင္ တတ္ကၽြမ္းလို႔ တနယ္လံုးရဲ႕ အားကိုးရာျဖစ္ေနတယ္။ ေက်ာင္းမွာ ကေလးေတြကိုပါ စာ
ေပသင္ၾကားေစတယ္လို႔ သတင္းၾကားေတာ့ ခေလာက္ႏို႔ရြာက တကာတေယာက္က သူ႔သားကေလး ၅ႏွစ္သားရြယ္ကို
ေက်ာင္းလာအပ္တယ္။ ဒီေတာ့ ဆရာေတာ္က ဦးပဥၥင္းနဲ႔ လႊဲေပးလိုက္တယ္။ တေန႔ေတာ့ ဆရာေတာ္က ေက်ာင္းေပၚမွာ
စာၾကၫ့္ေနတုန္း ေက်ာင္းေအာက္က ထူးထူးဆန္းဆန္း စာအံေနသံကိုၾကားတယ္။ ဒီလိုၾကားလိုက္ေတာ့ သူ႔နားကိုသူမ
ယံုသလိုျဖစ္ၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္လိုက္ေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ေတာင္ေ၀ွးကိုဆြဲၿပီး ဆင္းလာတယ္။
ဆရာေတာ္ႀကီး ၾကားရတဲ့စာအံသံကေတာ့ "ဒေရမွဳတ္ေရ - မွဳတ္၊ ဒေရမွဳတ္ေရ - ေရးခ် မွဳတ္၊ ဒေရမွဳတ္ေရး လံုႀကီးတင္
မွဳံ၊ ဒရင္ေကာက္ေရ - ေကာက္၊ ဒရင္ေကာက္ေရးခ် - ေကာက္၊ ဒရင္ေကာက္ေရးလံုးႀကီးတင္ကုံ" လို႔ ထပ္တလဲလဲေအာ္
သံနဲ႔ " 'ဒရင္မွဳတ္ေရ - မွဳတ္ " ဆိုတဲ့ စာအံသံျဖစ္တယ္။ ဆရာေတာ္ဟာ ေက်ာင္းေအာက္ေရာက္လို႔ စာအံေနတဲ့ ကေလး
ကိုၾကၫ့္လိုက္ေတာ့ ၅ႏွစ္သားအရြယ္ ေက်ာင္းသားကေလး ျဖစ္ေနတာကိုေတြ႔ရတယ္။ ဒါနဲ႔ အနားသြားၿပီး ဣေႁႏၵႀကီးနဲ႔
ငံု႔ၾကၫ့္ကာ " ဟ - ေကာင္၊ မင္းစာအံတာ မွားေနတယ္ " လို႔ အမိန္႔ရွိတယ္။
ဒီေတာ့ ခေလးက ေမာ့ၾကၫ့္ၿပီး " မမွားဘူးဘုရား ဒီလိုဘဲတျပၫ့္ေတာ္ သင္ရတယ္ " လို႔ ျပန္ေလွ်ာက္တယ္။ တေက်ာင္း
လံုးသာမက၊ တနယ္လံုးကပါ ဣေႁႏၵသိကၡာ ႀကီးလွတဲ့ဆရာေတာ္ကို ေၾကာက္ရြံ႕ ရိုေသၿပီး ဘယ္သူကမွ ျပန္လွန္မေျပာ၀ံ့
တဲ့အခ်ိန္မွာ ခေလး, ကေလးက သူ႔ကိုျပန္ျငင္းေနေတာ့ ဆရာေတာ္ႀကီးက အံ့ၾသၿပီး " မဟုတ္ပါဘူး " လို႔ ထပ္ကာ အမိန္႔
ရွိလိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ခေလးျပန္ၿပီး " ဟုတ္ပါတယ္ ဘုရား၊ ဒေရမွဳတ္ေရး - မွဳတ္ပါဘုရား " လို႔ ျပန္ေလွ်ာက္ျပန္တယ္။
ဆရာေတာ္ဟာ ခေလးနဲ႔ ၿပိဳင္ျငင္းရမွာလဲခက္၊ ျပန္ေျပာရမွာလဲခက္ေနေတာ့ " မင္း ဘယ္ရြာသားလဲ " လို႔ လွီးလြဲၿပီးေမး
လိုက္တယ္။
ဒီေတာ့ ကေလးက " ခေလာက္ႏို႔သားပါ ဘုရား " လို႔ ျပန္ေလွ်ာက္တယ္။
ဒီလိုေလွ်ာက္တာကို ၾကားေတာ့မွ ဆရာေတာ္ႀကီးဟာ မၿပံဳးစဖူး ၿပံဳးၿပီး ' ဒါေၾကာင့္လဲ ခေလာက္ႏို႔သားေတြ ေက်ာ္တာဘဲ'
လို႔ တပါးထဲေျပာယင္း ျပန္လွဲ႔အသြားမွာ ခေလးက " ဘုန္းႀကီးဘုရား တပၫ့္ေတာ္ကို ကြမ္းဖတ္ေပးခဲ့ပါဘုရား " လို႔
ေတာင္းလိုက္ျပန္တယ္။
ဒီတင္ ဆရာေတာ္ဟာ ထပ္မရွည္ခ်င္တာနဲ႔ သူ႔ကြမ္းဖတ္ကို ထုပ္ေပးၿပီး ေက်ာင္းေပၚကို ျပန္ႂကြသြားေတာ့တယ္။
No comments:
Post a Comment