ေယာက္ အလြန္ခ်စ္ခင္ၾကတာေၾကာင့္ ေျပာမနာ ဆိုမနာ အၿမဲတမ္းက်ီစယ္ေနာက္ေျပာင္ေလ့ ရွိၾကတယ္။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ တရြာထဲသားေတြျဖစ္ေပမဲ့ ေနာင္အခါ တေယာက္က အလြန္ေ၀းတဲ့ရြာတရြာမွာ အိမ္ေထာင္က်
သြားတာေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ဟာ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ခြဲၿပီးေနၾကရတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္
ဟာ တေယာက္ကိုတေယာက္ ဘယ္ေတာ့မွမေမ့ၾကဘဲ အၿမဲတမ္း သတိယေနၾကတယ္။ မၾကာမၾကာဆိုသလိုလဲ တ
ေယာက္အိမ္ကိုတေယာက္ အလည္အပတ္လာေလ့ ရွိၾကတယ္။ တေန႔ေတာ့တျခားရြာမွာ အိမ္ေထာင္က်ေနသူဟာ သူ႔
သူငယ္ခ်င္းကို သတိယလြမ္းဆြတ္တာေၾကာင့္ ေကာင္းႏိုးရာရာ လက္ေဆာင္ေတြကိုယူၿပီး သူငယ္ခ်င္းအိမ္ကို လာ
တယ္။
အေ၀းေရာက္သူငယ္ခ်င္းလဲ ေကာင္းတဲ့လက္ေဆာင္ေတြယူၿပီး မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ေရာက္လာလို႔ ရြာကသူငယ္ခ်င္းဟာ၀မ္း
သာလံုးဆို႔မတတ္ ျဖစ္ေနတယ္။ ေရာက္လာတဲ့သူငယ္ခ်င္းကို ခရီးဦးႀကိဳျပဳၿပီး ေနရာထိုင္ခင္း ေကာင္းေကာင္းျပင္ေပး
ၿပီး အခ်ိန္ၾကာၾကာ ခြဲေနခဲ့ၾကရတာေၾကာင့္ ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ေတြကို ၂ေယာက္သားအတိုးခ်ၿပီးေျပာကာ ေပ်ာ္မဆံုး
ျဖစ္ေနၾကေတာ့တယ္။ အိမ္ရွင္ရြာခံသူငယ္ခ်င္းဟာ တရြာကေရာက္လာတဲ့ တရြာသားသူငယ္ခ်င္းကို မေနာက္မေျပာင္ရ
တာၾကာၿပီးဆိုၿပီး အခုလိုအခြင့္သင့္တုန္း တနည္းနည္းနဲ႔ေနာက္ေျပာင္ဘို႔ စိတ္ကူးမိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စကားေျပာေနယင္း
အမွတ္တမဲ့ အိမ္ခန္းထဲကို၀င္သြားၿပီး သူ႔ဇနီးကို တရြာသား သူငယ္ခ်င္းအတြက္ ထမင္းေကြ်းတဲ့အခါ ထူးထူးေထြေထြ
ဘာဟင္းမွ ခ်က္မေကြ်းဘဲ တို႔စရာမပါတဲ့ ငါးပိရည္ တခြက္ေလာက္သာ ထၫ့္ေကၽြးဘို႔ မွားထားလိုက္တယ္။
ဒီေနာက္ သူဟာ အိမ္ေရွ႕ခန္းသူငယ္ခ်င္းရွိရာကို ျပန္လာၿပီး " ကဲသူငယ္ခ်င္းေရ႕ ေရာက္တုန္းေပါက္တုန္း ငါ႔မိန္းမက
သူငယ္ခ်င္းကို အထူးေကၽြးဘို႔ ငါးေပါင္းစံုဟင္းကို ခ်က္သတဲ့ဗ်ာ၊ ငါေတာ့၀မ္းသာတယ္ဗ်ာ၊ အခ်င္းခ်င္း မေတြ႔တာၾကာ
ေတာ့ အခုလိုျပန္ေတြ႔ၾကတုန္း စားေကာင္းေသာက္ဖြယ္ ငါးေပါင္းစံုဟင္းနဲ႔ေကၽြးရေတာ့ ဘယ္၀မ္းမသာဘဲေနႏိုင္ပါ႔မလဲ "
လို႔ ရယ္ၿပံဳးၿပံဳးနဲ႔ ေျပာလိုက္တယ္။ ခဏၾကာေတာ့ ဧၫ့္သည္သူငယ္ခ်င္းကို မီးဖိုထဲမွာ ထမင္းပြဲျပင္ၿပီးလို႔ ထမင္းလက္
ဆံုအတူတူစားဘို႔ အိမ္ရွင္သူငယ္ခ်င္းက ေခၚလိုက္တယ္။
တရြာကေရာက္လာတဲ့ ဧၫ့္သည္သူငယ္ခ်င္းဟာ ခရီးပန္းလာတာေၾကာင့္ အလြန္ဆာေနတယ္။ အိမ္ရွင္သူငယ္ခ်င္းက
ေကာင္းတဲ့ ငါးေပါင္းစံုဟင္းနဲ႔ ေကၽြးမယ္ဆိုတာေၾကာင့္လဲ ၀မ္းသာၿပီးေမွ်ာ္ေနမိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူဟာေျခလွမ္းသြက္
သြက္နဲ႔ အိမ္ရွင္သူငယ္ခ်င္းေခၚတဲ့ မီးဖိုးခန္းကိုလိုက္လာတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဧၫ့္သည္သူငယ္ခ်င္းဟာ ၾကာၾကာ၀မ္းမသာႏိုင္
ဘူး။ သူဟာ ထမင္း၀ိုင္းကိုေရာက္တဲ့အခါ ထမင္းတပန္းကန္နဲ႔ ငါးပိရည္က်ဲက်ဲတခြက္ကိုသာ ျပင္ဆင္ထားတာကို ေတြ႕ရ
တာေၾကာင့္ျဖစ္တယ္။ သူ႔ထင္ျမင္ခ်က္နဲ႔ အခုလက္ေတြ႔ႀကံဳရတာဟာ လြဲခ်င္တိုင္းလြဲေနတာကို ေတြ႔ရတာေၾကာင့္ အိမ္
ရွင္သူငယ္ခ်င္းက ငါးေပါင္းစံုဟင္းနဲ႔ ေကၽြးမယ္ဆိုတာကို နားမလည္ႏိုင္ေအာင္ျဖစ္တယ္။ ငါးေပါင္းစံုဟင္း မက်က္ေသး
ေၾကာင့္ မထၫ့္ရေသးတာလာလို႔ သံသယျဖစ္ၿပီး မီးဖိုဖက္ကိုလွမ္းၾကၫ့္ေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဟင္းအိုတည္ထားတာကိုမ
ဆိုထားနဲ႔ ဟင္းအိုနဲ႔တူတဲ့အိုဆိုလို႔ ဘာအိုမွမေတြ႔ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ မ်က္ႏွာပ်က္ပ်က္နဲ႔ ထမင္းကို ကုန္ၿပီးစားေနတယ္။ သူ
ထမင္းစားေနတုန္း အိမ္ရွင္ျဖစ္တဲ့သူငယ္ခ်င္းက " စားပါသူငယ္ခ်င္းစားပါ၊ အားမနာတမ္းစားစမ္းပါ၊ ငါးေပါင္းစံုဟင္းက
ဘယ္နဲ႔ေနသလဲ၊ ငါးေပါင္းစံုဟင္းကိုသာ ခက္ရႊဲရႊဲဆမ္းပါ သူငယ္ခ်င္း " စတဲ့ ေလာကြက္စကားေတြ တြင္တြင္ေျပာေန
တယ္။ ဧၫ့္သည္သူငယ္ခ်င္းဟာ အဲဒီအခ်ိန္ထိ သူ႔သူငယ္ခ်င္းဘာကိုဆိုလိုတယ္ဆိုတာကို ေတြးလို႔မရဘူး။ သူကမေၾက
နပ္တဲ့အမူအရာနဲ႔ အိမ္ရွင္သူငယ္ခ်င္းကို " မဟုတ္ေသးပါဘူး သူငယ္ခ်င္းရယ္၊ သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ ငါးေပါင္းစံုဟင္းလို႔
သာေျပာေနတယ္၊ ငါေတာ့ဟင္းတခြက္မွမေတြ႔ဘူး။ ငါးပိရည္တခြက္ကလြဲၿပီး ဘာမွမေတြ႕ပါလား။ ဘယ္မွာလဲ မင္းငါး
ေပါင္းစံုဟင္းဆိုတာက " လို႔ ဒဲ့ဒိုးဘဲ ေမးလိုက္တယ္။
အဲဒီအခါသူငယ္ခ်င္းက ဟက္ဟက္ပတ္ပတ္ ရယ္လိုက္ၿပီး " သူငယ္ခ်င္းႏွယ္ အကင္းပါးမယ္မလိုလိုနဲ႔ အ,ရန္ေကာ။ အဲ
ဒီငပိကို ငါးေပါင္းစံုဟင္းလို႔ ငါေျပာတာပါ။ စဥ္းစားၾကၫ့္ေလ၊ ငါပိဆိုတာဟာ ငါးမ်ဳိးစံုကိုစုၿပီးလုပ္ထားတာ မဟုတ္လား။
ၿပီးေတာ့ ငါးမ်ဳိးစံုေတြဟာ ဖမ္းယူလာစက အင္မတန္လတ္ဆတ္ေကာင္းမြန္တဲ့ ငါးေတြပါဘဲ။ ေနာက္ဒီငါးေတြပုပ္ကုန္လို႔
ငါးပိျဖစ္ရတာပါ။ တကယ္ဆိုေတာ့ ဒါဟာ ငါးေပါင္းစံုစုၿပီး ခ်က္ထားတဲ့ ငါးဟင္းေတြဘဲ မဟုတ္လား " လို႔ ေျပာၿပီး စားပြဲ
ေပၚက ငါးေပါင္းစံုဟင္းကိုအားမနာတမ္း ခပ္စားဘို႔ေျပာလိုက္တယ္။ အဲဒီအခါက်မွ ဧၫ့္သည္သူငယ္ခ်င္းဟာ သူ႔သူငယ္
ခ်င္းက ဘာကိုေျပာေနတယ္ဆိုတာကိုရိပ္မိေတာ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၿပံဳးလိုက္ၿပီး ဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ဘဲ ထမင္းကိုသာ
ကုန္းၿပီးစားေနတယ္။
ထမင္းစားၿပီးတဲ့အခါ ဧၫ့္သည္ သူငယ္ခ်င္းက " ထမင္းစားလို႔ၿမိန္ပါေပတယ္ သူငယ္ခ်င္း၊ သူငယ္ခ်င္းကို ေက်းဇူးတင္
လွပါတယ္၊ တေန႔ေတာ့တို႔ရြာ အလည္လာခဲ့ပါအံုးသူငယ္ခ်င္း၊ သူငယ္ခ်င္းကိုလဲ ဧၫ့္၀တ္ျပဳခ်င္ပါေသးတယ္ " လို႔ ေျပာ
ၿပီးဖိတ္လိုက္တယ္။ ဒီေနာက္ ဧၫ့္သည္ သူငယ္ခ်င္းဟာႏႈတ္ဆက္ၿပီး ရြာကိုျပန္လာခဲ့တယ္။ ရက္မ်ားမၾကာခင္ ငါးေပါင္း
စံုဟင္းနဲ႔ ေကၽြးလြတ္လိုက္တဲ့သူငယ္ခ်င္းဟာ အေ၀းေရာက္သူငယ္ခ်င္းဆီကို အလယ္အပတ္အေနနဲ႔ ေရာက္လာတယ္။
အဲဒီအခါ အိမ္ခံသူငယ္ခ်င္းဟာ ဧၫ့္၀တ္ျပဳဘို႔သူ႔အလွဲ႔ ေရာက္လာတာေၾကာင့္ အလြန္၀မ္းသာေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔
မိန္းမကို ကရင္အမ်ဳိးသားေတြ အလြန္ႀကိဳက္ၿပီး ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္ေလ့ရွိတဲ့ ' တာလေပါ႔ ' ေခၚတဲ့ ဟင္းခ်ဳိတမ်ဳိးကို
ခ်က္ျပဳတ္ဖို႔ခိုင္းလိုက္တယ္။ အမွန္ေတာ့ တာလေပါ႔ ဟင္းခ်ဳိခ်က္ရာမွာ အသီး အရြက္အၫြန္႔မ်ဳိးစံုထၫ့္ၿပီး ခ်က္ရတယ္။
ဒါေပမဲ့သူက တာလေပါ႔ဟင္းခတ္ဖို႔ မွ်စ္ကိုအသံုးမျပဳဘဲ ၀ါးျခမ္းကိုႏုတ္ႏုတ္စင္းၿပီး ခပ္ခိုင္းတယ္။ သူ႔ဇနီးဟာ ၀ါးျခမ္းေတြ
ကို လက္ညိႇွဳးအရြယ္၊ လက္မအရြယ္ ျဖတ္ေတာက္ၿပီး တာလေပါ႔ ဟင္းအျဖစ္ ခ်က္ရာမွာတျခားဟင္းေတြ ျပၫ့္စံုၿပီး အစီ
အမံ အဆီအေငၚထၫ့္တာေၾကာင့္ အနံ႔အရသာႏွင့္ျပၫ့္ေပမဲ့ ၀ါးဟာမွ်စ္လိုမေပ်ာ့ေျပာင္းတာေၾကာင့္ စားလို႔မရဘူး။
ထမင္းစားခ်ိန္က်တဲ့အခါ အိမ္ခံသူငယ္ခ်င္းက သူဖိတ္လို႔ေရာက္လာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကို ထမင္း၀ိုင္းထဲေခၚလာၿပီး " ကဲ
သူငယ္ခ်င္း ထမင္းစားၾကစို႔၊ သူငယ္ခ်င္းလို ငါးေပါင္းစံုဟင္းနဲ႔ ခ်က္မေကၽြးႏိုင္တာကိုေတာ့ ၀မ္းနည္းပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ
ူငယ္ခ်င္းအတြက္ အင္မတန္အရသာနဲ႔ျပၫ့္စံုတဲ့ တာလေပါ႔ဟင္းကိုေတာ့ အထူးစီမံၿပီးခ်က္ထားပါတယ္၊ အားမနာတမ္း
စားစမ္းပါ သူငယ္ခ်င္း " လို႔ ေလာက၀တ္ျပဳၿပီး ၿမိန္ၿမိန္ရွက္ရွက္ စားေသာက္ဖို႔ေျပာတယ္။
ဧၫ့္သည္သူငယ္ခ်င္းဟာ တာလေပါ႔ဟင္းကို ႏွစ္သက္သူျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္သူဟာ တာလေပါ႔ဟင္းကို ခပ္ယူၿပီး အား
ရပါးရစားလိုက္တဲ့အခါ မွ်စ္ေတြမဟုတ္ဘဲ မာတဲ့၀ါးျခမ္းျပားေတြကို ကိုက္မိရက္သာျဖစ္ေတာ့တယ္။ ဒါနဲ႔ " ဘယ့္ႏွယ္ သူ
ငယ္ခ်င္း မွ်စ္တာလေပါ႔ဟင္းက မွ်စ္မဟုတ္ဘဲ ၀ါးျခမ္းျပားေတြျဖစ္ေနပါလား " လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ အဲဒီအခါ အိမ္ခံသူ
ငယ္ခ်င္းက တဟားဟားနဲ႔ရယ္လိုက္ၿပီး " ဟာ သူငယ္ခ်င္း ၀ါးျခမ္းျပားက မွ်စ္ကျဖစ္လာတာဘဲ မဟုတ္လား၊ အခုမွသာ
၀ါးျခမ္းျပာျဖစ္ေနတာပါ၊ အရင္ကေတာ့ မွ်စ္ပါဘဲ။ စားပါ၊ ၀ါးျခမ္းျပားေပမဲ့ မွ်စ္အျဖစ္နဲ႔ အမွတ္ျပဳၿပီးစားပါ " လို႔ ျပန္ေျပာ
လိုက္တယ္။ အဲဒီ ဧၫ့္သည္သူငယ္ခ်င္းဟာ သူကငါးပိကို ငါးေပါင္းစံုဟင္းလုပ္ၿပီး ေကၽြးခဲ့တာကို အခုျပန္ၿပီးကလဲ့စားေခ်
တဲ့ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ရည္ရြယ္ခ်က္ကို ရိပ္မိလာၿပီး ဘာမွမေျပာေတာ့ဘဲ ထမင္းကို ဆက္ၿပီးစားေနေတာ့တယ္။
ဧၫ့္သည္သူငယ္ခ်င္းက ထမင္းစားၿပီးလို႔ အိမ္ကိုျပန္ဘို႔ အိမ္ခံသူငယ္ခ်င္းကို ႏႈတ္ဆက္တဲ့အခါ ဧၫ့္သည္သူငယ္ခ်င္းက
" သူငယ္ခ်င္းေရ၊ သူ႔အလွၫ့္ကိုယ့္အလွၫ့္ဆိုသလို အျပန္အလွန္ေကၽြးၿပီးၾကပါၿပီး၊ ေနာက္ဒီလိုဟင္းမ်ဳိးနဲ႔ ဧၫ့္၀တ္မျပဳ
ၾကစတမ္း ကတိေပးၾကပါစို႔လား " လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ အိမ္ခံသူငယ္ခ်င္းက သေဘာတူတဲ့အေနနဲ႔ ရယ္ေမာၿပီး " ငါကမ
စ, ပါဘူးကြာ၊ ေအ... ေကာင္းပါၿပီး " လို႔ ဆိုကာ ေခါင္းညိတ္လိုက္တယ္။ (ပိုးကရင္ပံုျပင္)
No comments:
Post a Comment